Stap de gemiddelde koffietent in Brooklyn binnen en een zee aan kleine, lichtgevende appeltjes schittert je tegemoet. De zelfstandig ondernemers, de jongens en meisjes van de start-ups, studenten en creatievelingen zitten gemoedelijk zij aan zij druk te tikken en te surfen. Op- of omkijken wordt bijna niet gedaan, tenzij er een groepje jonge moeders met luidruchtige kinderen zo brutaal is om binnen te stappen en de rust te verstoren.

Deze zomer was ik voor even ook zo’n gratis wifigebruiker in Brooklyn. Ik was er alleen niet heel goed in. Terwijl ik mijn koffie bestelde, noteerde ik zo onopvallend mogelijk het wachtwoord zodat de barista niet doorhad dat ik op één kop koffie zijn wifi kwam opslurpen. Mijn laptop klapte ik vervolgens zo stilletjes mogelijk open. En als m’n batterij bijna op was, sloop ik evenzo onopgemerkt weer naar huis – om behalve de gratis wifi ook nog eens de stroom te gebruiken ging me te ver. Ik was me veel te bewust van de situatie en van het idiote feit dat we daar met tientallen in zichzelf gekeerde mensen een hele koffietent hadden overgenomen. Als reactie hierop gaf ik veel fooi of bestelde ik uitgebreide lunches terwijl ik geen honger had. Mijn overdreven onhandigheid kwam vooral voort uit een totaal onbenul van wat nou oké is en wat niet. Hoelang mag je op een kop koffie blijven zitten? Is het oké om in je eentje aan een vierpersoonstafel te gaan zitten? En kijkt de barista me nou echt chagrijnig aan?

Dat ik niet de enige was die de het ‘hoe en wat’ van het gratis wifigebruik niet snapte, bleek uit het feit dat steeds meer koffietentjes in mijn wijk de wifigebruiker expliciet naar tafeltjes in verre uithoeken van de zaak verbanden – de tafels aan het raam waren voor de jonge moeders en hun kinderen die wél bestelden. En toen er afgelopen zomer in Bushwick, de hipste wijk van Brooklyn, zelfs een koffiebar werd geopend zónder internet wist ik zeker dat het wifigeslurp in de koffietentjes van New York een beetje uit de hand was gelopen.

Na een kleine rondvraag blijken ook de barista’s hier in Nederland niet onverdeeld gelukkig met het toenemend aantal laptops in hun zaak. Vooral het ‘overnemen’ van de zaak en het te weinig bestellen, maar wel uren blijven zitten zijn veelgehoorde klachten. Daarom, voordat het ook hier de spuigaten uitloopt, deze wifi-etiquette.